Moja wersja...

...pewnego popularnego sweterka. Po zrobieniu trochę przeleżał w szafie i nieco się wygniótł, co widać ;)

Po przepis oczywiście nie pofatygowałam się i zrobiłam po swojemu następująco: zaczęłam od góry zostawiając otwarte oczka (tzn. nabrałam z łańcuszka), wydziergałam kadłubek i rękawy, potem z przodów i otwartych oczek tyłu nabrałam oczka na plisę.

Założyłam go ze dwa razy i stwierdziłam, że coś mi  nie pasuje. Rękawy były na dole za wąskie, do góry za szerokie i w ogóle góra jakoś fatalnie leżała, więc sprułam plisę i "pocięłam" sweter na dwie części na wysokości pach. Dól zostawiłam, górę i rękawy sprułam.
"Pociąć" to w sumie złe określenie, lepsze to "rozdzielić".  Robię to w ten sposób, że na obu końcach robótki ucinam tę samą nitkę i ją wyciągam - przecinam nitkę na początku rzędu, naciągam ją tak, by dzianina się marszczyła w miarę równo do końca rzędu - wtedy widać, którą to nitkę się ciachnęło - i ucinam ją na drugim końcu rzędu, wyjmuję i po rozdzieleniu mamy otwarte oczka :)

Zrobiłam ponownie rękawy - od dołu do góry, złączyłam z dołem i dalej dziergałam do góry. Wyszło lepiej, teraz sweterek jest noszalny :) tylko żałuję, że nie zrobiłam sobie dziury na jeden guzioł.
Włóczka to znów aniluksowe merino (jeszcze motek mi został), druty 3mm.

Papa!