poniedziałek, 25 listopada 2013

Potrójną nitką



Czapy dla dzieciarni osobistej.
Robiłam podobne, na zamówienie; tamte były bardzo kolorowe, ale akrylowe, a te są z włóczki w połowie wełnianej, no i szarej ;)

Lanagold fine, przerabiałam potrójną nitką na drutach 8mm.
Dodatkowo czapy są podszyte polarem, więc mróz i wiatr łebkom nie zaszkodzi.



Również lanagold, ale batikowa, zamieniła się w taki mały kominek:

Również potrójna nitka i druty 8mm.
Robiony na okrągło, bez szycia, lekko rozszerzany. Jest ciepły i gruby, nie gryzie, można go wywinąć jak golf lub nosić "do góry nogami" ;)


Ponieważ osobiście wolę motać na sobie szale, kominek jest wolny. Zapraszam do sklepiku!


piątek, 15 listopada 2013

Oł jea!

czyli radość z dwóch powodów:

1. Ale mam farta! z rozdawajki u E-wełenki przyleciała do mnie czesanka!

 BFL z jedwabiem, mniam :P wymieszana pod dyktando Mistrzyni Kariny, i dla porównania dostałam jeszcze mieszankę dostępną w WofW'ie. I firmowy notesik :)
Cierpliwa będę, nie rzucę się na tego "cukierasa" od razu, najpierw pokończę co mam pozaczynane, zwolnię wrzeciono, czyli ze spokojem dojdę do właściwego momentu, aby delektować się przędzeniem.
Karino, dziękuję! :)

2. Nabyłam nową umiejętność. Myślałam, że to absolutnie nie dla mnie, że nie mam cierpliwości, że nie dam rady. Nawet wcale nie chciałam się uczyć. No, ale... się nauczyłam, bo Dziecię kiedyś latem nawlekło koraliki; nie wiem, jaki był zamysł, ale skorzystałam.


Uczyłam się zerkając tutaj.
Ta pierwsza z pierwszych już nie istnieje, potrzebowałam koraliki do tej:

czarne z emiku, srebrne - jakieś nołnejmy

potem równocześnie robiłam te dwie, żeby zobaczyć, co wyjdzie z różnego układu koralików na nitce:


jeszcze bez zapięcia...
a potem poleciałam do sklepu po lepsze koraliki i uheklowałam tę oto:

w szarościach jeszcze jedna powstaje.

No i co? no i nic :P fajna zabawa, wciągająca i bardzo przyjemna, ale po kilku dniach koralikowania chce mi się wełny i drutów!!!

Życzę udanego łikendu :)

środa, 6 listopada 2013

Blusotto con cappuccio

Taaak.
Model pochodzi z włoskiego magazynu "Maglia" z sierpnia 2000r.
Włoskiego nie znam, ale to nie problem. Z opisu wyłapywałam liczby oczek, spoglądałam na zdjęcie w gazetce, a resztę sobie dośpiewałam* :)

Jest to trzeci sweter, który zrobiłam "na tę modłę": pierwszy z akrylu, sprzed wielu lat - wkurza mnie, że akryl, ale nie mogę się go pozbyć... Drugi już z mieszanki z wełną, "awansował" po latach na podomowy, i ten właśnie, szalchetny, bo z dropsowego Nepala (14-15 motków, druty 5mm).

 Powstał dla Córki; wzór ściągaczowo-warkoczowy, długość całości i rękawów gwarantują (mam nadzieję), że jest to sweter na lata, że Młoda za chwilę z niego nie wyrośnie. Z resztą, na mnie też pasuje ;)

 * w tym przypadku dośpiewałam sporo: kaptur zrobiłam inaczej niż w oryginale, pomajstrowałam przy warkoczach, ale największa zmiana polega na tym, że był dziergany w całości - bez szycia, od góry, "con-sronem".


Przyznaję, że było przy tym trochę "zabawy", żeby zgadzał się wzór, liczba oczek, do tego wyrobienie dekoltu... Jednak się udało i efekt jest bardzo zadowalający :)

Największą mordęgą okazało się wszywanie zamka. Postarałam się bardzo - jest wszyty między dwie warstwy dzianiny (od lewej strony dorobiłam pasek) - estetycznie to wygląda, warto było się poświęcić (stosowne zdjęcie zamieszczę, jak je zrobię...)


Udany udzierg :)
kolor ma ciekawy - niby szary, ale jak zestawi się go z czymś prawdziwie szarym , to widać wyraźną nutę wrzosowego (szary zamek, na przykład, wcale nie pasował).


pozdrawiam!

pees: zdjęcia zamka od lewej strony: